Czym jest grywalizacja i jakie niesie zalety w edukacji?

Gotowy do gry?

Metodycy i specjaliści kształceni informują, że użytkownicy sieci zapamiętują zaledwie 10% z tego, co przeczytają, 20% z tego, co usłyszą, ale aż 90% z tego, co zrobią! Co ciekawe, zadanie może być zwykłą symulacją, która imituje realne czynności lub działania. Z licznych badań nad grywalizacją wynika, że wiele osób chciałoby, żeby ich nauka albo praca przypominała bardziej grę niż tradycyjnie wykonywane zadania.

Co to jest grywalizacjia (gamifikacja)?

Termin stosuje się zamiennie z gamifikacją oraz gryfikacją. Jest to wykorzystanie elementów gier oraz technik ich projektowania w kontekście niezwiązanym z cyfrową rozrywką. Ma to na celu zaangażowanie ludzi, motywowanie do działania, pobudzenie do nauki i do rozwiązywania problemów. Oprogramowanie służy do osiągnięcia pożądanych zachowań lub innych założonych wytycznych.

Gamifikacja jest różnie rozumiana. Można o niej mówić jak o produkcie, a także o sposobie myślenia, procesie, doświadczeniu czy podejściu do projektowania. Wykorzystuje się ją w takich obszarach jak edukacja, opieka zdrowotna, marketing, zarządzanie: zespołem, projektami, kapitałem ludzkim czy procesami z udziałem wiedzy.

Gra to kompletna całość, która ma swój schemat: początek, rozwinięcie i zakończenie. Użytkownicy nastawiają się na dobrnięcie do końca i zwycięstwo. Celem wykorzystania tego narzędzia w procesie uczenia, jest osiągnięcie wzrostu zaangażowania i motywacji. Co więcej, wykorzystanie mechanizmów używanych w grach, może pobudzić kreatywność i wykształcić takie cechy, jak systematyczność czy samozaparcie.

W tworzeniu zasad grywalizacji należy wziąć pod uwagę kilka czynników:

• nagrody np. oceny szkolne powinny być przyznawane w momencie osiągnięcia celu,
• nagroda nie powinna stać się celem samym w sobie,
• system nagradzania powinien być sprawiedliwy,
• nagrody powinno się przyznawać wieloetapowo.

Grywalizacja w codziennym życiu

Grywalizacja to nie tylko gry komputerowe. Wierz lub nie, że Twoje codzienne aktywności również mogą być jej elementem. Dobrym przykładem jest bieganie. Jeśli nie przepadasz za sportem, ale zależy Ci na pozbyciu się kilku kilogramów, to wkładasz buty i ruszasz w trasę. Motywacji dodaje odpowiednia aplikacja, która mierzy Twoje dokonania. Dzięki temu wiesz, ile czasu poświęcasz na aktywność, jaki dystans pokonujesz w ciągu pojedynczego wyjścia i ile spalasz kalorii.

Aplikacje mają także dodatkowe funkcjonalności, które informują np. o konieczności uzupełnienia płynów czy ostrzegają przed niebezpieczeństwami związanymi choćby ze zmianą pogody. Co więcej, dane możesz porównywać z tysiącami innych użytkowników. Wykorzystanie gamifikacji dodatkowo motywuje Cię do zwiększania intensywności, systematyczności i długości ćwiczeń.

Grywalizacja w edukacji

Praktycznie każdy lubi gry. Skłonność tę można wykorzystać w szeroko rozumianej edukacji. Współczesne zasoby wiedzy są ogromne i nieustannie rosną. Tradycyjne sposoby uczenia się tracą na efektywności i są nudne dla użytkowników gier. Typowe „wykucie” na pamięć pewnych informacji staje się niemożliwe lub jest zbędne. Potrzebne są inne metody, które uczą znajdowania potrzebnych danych i w ten sposób zdobywania potrzebnej wiedzy.

Przeciętny gracz spędza około 12 lat na graniu. Oznacza to, że dotychczasowe metody edukacji powinny ewoluować do wymagań współczesnego świata. Znalezienie balansu, rozumianego jako wspólny język z nowymi pokoleniami, to wyzwanie, którego warto się podjąć.

Wykorzystanie gamifikacji w edukacji - otwórz się na nowe możliwości

Możliwie wszechstronne metody nauki sprawią, że większe grono uczniów, będzie chętniej podchodziło do kwestii zdobywania wiedzy. Być może ktoś z grona uczniów, których zwykło się określać jako „zdolnych, ale leniwych”, faktycznie rozwinie swoje zainteresowania i talenty. Potrzebne są do tego odpowiednie narzędzia, które potrafią zaangażować ucznia i zachęcają do systematyzacji.

Dlaczego nastolatkowie nie rozstają się ze swoimi smartfonami? Przez dopaminę, którą między innymi dostarczają media społecznościowe. Wszystkie polubienia, serduszka i komentarze, które pojawią się pod Twoim postem, filmem czy zabawnym memem, wywołują zastrzyk dopaminy, czyli tzw. hormonu szczęścia. SZCZĘŚCIA! Każdy przecież chce być choć przez chwilę doceniony lub zauważony.

Social media i pozostałe media elektroniczne wykorzystują tę wiedzę z korzyścią dla siebie. Starają się nieustannie przykuwać uwagę. Wykorzystują komunikaty, które pojawiają się na ekranie Twojego smartfona. Jest to zachęta do sprawdzenia liczby zachorowań na COVID, czy pogody na popołudnie. Gry działają bardzo podobnie i komunikują np. o możliwości zebrania punktów czy zakończeniu produkcji surowców. Wśród tego rodzaju działań można zaimplementować programy edukacyjne.

Wykorzystanie grywalizacji w praktyce?

Uczeń dostawałby powiadomienie, że kolega z klasy pomyślnie rozwiązał zadanie, które zaczęli na lekcji. „Jemu się udało, to czemu, ja nie mogę tego zrobić?” - pomyśli młodzieniec i stanie do (g)rywalizacji.

„O! Koleżanka Ala zdobyła trzeci poziom wtajemniczenia z tabliczki mnożenia. Co trzeba umieć, aby go osiągnąć?”

Powiadomienie: „Twoi trzej znajomi pracują nad dzisiejszym zadaniem z geografii. Chcesz dołączyć do spotkania?”.

Czy to działa? Jak donosi portal telekomunikacyjny Telepolis: 82% badanych przyznaje, że smartfony towarzyszą im wszędzie: podczas spotkań ze znajomymi, w toalecie i w sypialni. 60% osób w wieku od 15 do 35 lat nie rozstaje się ze smartfonem w ciągu dnia. Tylko 7% Polaków korzysta z telefonu przez mniej niż godzinę dziennie.

Nauka stworzyła technologię, a ta otworzyła ogromne możliwości. Jako cywilizacja mamy niespotykany dotychczas potencjał, aby wpływać na rozwój jednostek, a pomogą w tym nowoczesne metody edukacji. Czy grywalizacja musi zastąpić dotychczasowy system edukacji? Otóż nie.

Tradycyjny system edukacji a grywalizacja: zamiana czy kooperacja?

Z czasem będą powstawały nowe narzędzia, które skuteczniej zrealizują zamierzone cele i wyprą starsze rozwiązania. Nie należy jednak stawiać systemu edukacji oraz grywalizacji w opozycji do siebie. Narzędzia i metody mogą działać równolegle i nawzajem się uzupełniać. Uczniowie wybiorą pomiędzy tradycyjnym podejściem, tym bardziej nowoczesnym, a fuzją obu metod.

W Wikipedii można przeczytać, że według K. Denka, cele kształcenia są to: „świadome, z góry oczekiwane, planowane, a zarazem w miarę konkretne efekty edukacji. Efekty te odnoszą się do pożądanych zmian, które dokonują się w wiedzy, umiejętnościach, zdolnościach, zainteresowaniach i innych cechach osobowości uczniów pod wpływem procesu kształcenia”.

Współczesne rozwiązania dają wiele możliwości realizacji wspomnianych celów. Mamy zasoby, które dają sposobność na wybranie innej drogi niż ta tradycyjna. Co więcej, można czerpać z ich obu, co prawdopodobnie pozwoli wypracować jeszcze lepsze rozwiązania na przyszłość.

Gamifikacja w edukacji — skuteczna alternatywa czy rozwiązanie komplementarne?

W obecnych realiach, tradycyjny system edukacji i grywalizacja mogą się wzajemnie uzupełniać. Nie można tak po prostu przenieść się na nowe metody, bo taki system najpewniej jeszcze nie istnieje, ale już teraz można zacząć stosować niektóre rozwiązania w szkołach. Każda taka inicjatywa to wyraźny sygnał, że system edukacji ewoluuje. Być może nie jest to prosta droga, ale wyrzeczenia są tutaj jedynym „zgrzytem”. Mimo wszystko, warto wyruszyć w tę podróż.

Chcesz lepiej zrozumieć, jak działa grywalizacja? Przekonaj się, jakie narzędzia wpływają na rozwój innowacyjności i kreatywności wśród uczniów. W naszym szkoleniu: „Rozwijanie samodzielności, innowacyjności i kreatywności uczniów” znajdziesz te i inne rozwiązania, które poprawią atrakcyjność i efektywność Twoich zajęć.

Jeśli szukasz czegoś więcej, to uzupełnieniem może być kurs: „Teatr wyobraźni – drama i gry fabularne wspierające inteligencję emocjonalną ucznia”, który opowiada o grach fabularny, jako metodzie dydaktycznej lub „Gry planszowe w edukacji językowej i matematycznej dzieci”.

"May the force be with You”