Jak mówić, żeby uczniowie nas słuchali? Jak słuchać, żeby uczniowie do nas mówili?
Wstęp
Witam i zapraszam do mojego kursu pod tytułem:
Jak mówić, żeby uczniowie nas słuchali?
Jak słuchać, żeby uczniowie do nas mówili?
System edukacji w Polsce ma opracowane programy nauczania. Mówi o zakresie materiału niezbędnego do zaliczenia przez każdego ucznia, z każdego przedmiotu obowiązkowego w szkole. Do tego ma opracowane metodologiczne zasady nauczania. Nadal mocno skupia się na ilości wiedzy zapamiętanej przez uczniów i uczy rozwiązywania testów. Nauczyciel zmuszony jest do "gonienia” z przerobieniem materiału, bo musi zdążyć przed zakończeniem roku szkolnego.
W takim systemie trudno jest skupić się nauczycielom na uczniach. Na ich przeżyciach, odczuciach, potrzebach. Trudno nauczycielom nauczyć młodych ludzi radzenia sobie z trudnościami pojawiającymi się na różnych etapach życia człowieka. A przecież szkoła (oprócz domu rodzinnego) jest również tym miejscem, gdzie uczniowie mają uczyć się radzić w życiu, podejmować własne decyzje i ponosić ich konsekwencje.
W dzisiejszym świecie uczniowie dużo czasu spędzają w szkole – czy to na samych obowiązkowych lekcjach, na świetlicy, na przeróżnych zajęciach dodatkowych czy w innych pozaszkolnych formach nauczania. To sprawia, że więcej czasu spędzają poza domem i ważne jest, by na swej drodze spotykali osoby uważne na nich, rozumiejące ich trudności, przeżycia, akceptujące ich uczucia. Umożliwiające im przejmowanie odpowiedzialności stosownie do wieku, uczące podejmowania własnych decyzji i ponoszenia ich konsekwencji.
Aby się to dokonało niezbędna jest umiejętność uważnego słuchania, która pozwoli uczniowi na mówienie do nauczyciela o tym czego właśnie doświadcza. I jednocześnie takiego wypowiadania się nauczyciela, by uczeń chciał słuchać nauczyciela (tego co on mówi).
Kurs opiera się na książkach Adele Faber i Elaine Mazlisch, w których to autorki poruszają temat komunikacji z dziećmi oraz na własnych doświadczeniach autorki i jej wiedzy psychoterapeutycznej. Kurs podzielony jest na rozdziały dotyczące różnych problemów: od akceptacji uczuć, zachęcania do współpracy czy samodzielności, po problemy związane z czasem dorastania u nastolatków.
Wszystkie metody postępowania można stosować i wobec uczniów młodszych i starszych. Zawsze jednak z uważnością na wiek ucznia i jego możliwości zrozumienia. Inaczej bowiem będziemy mówić do przedszkolaków czy dzieci w pierwszych klasach szkoły podstawowej, a inaczej do uczniów – nastolatków przeżywających trudy okresu dorastania.
Ciekawym i potrzebnym będzie zapoznanie się również z kursem "W co grają uczniowie” oraz z "Metody rozwiązywania konfliktów w szkole”. Zapoznanie się z tymi 3 kursami da Państwu możliwość dobrego komunikowania się z Waszymi uczniami, jak również radzenia sobie w różnych trudnych dla Was sytuacjach. Bycia bliżej ucznia, zrozumienia jego problemów i akceptacji wszystkich uczuć i emocji, które nim targają.