Wstęp
Nauczyciel to zawód wymagający, oprócz wiedzy merytorycznej wymaga również posiadania dużej wiedzy psychologicznej głównie z zakresu umiejętności interpersonalnych, która decyduje o ich kontaktach z innymi ludźmi, a co za tym idzie i z uczniami.
O komunikacji interpersonalnej zostało już dużo napisane w kursie „Metody rozwiązywania konfliktów w szkole”. Jest tam odniesienie do analizy transakcyjnej, która pokazuje zależności w nadawaniu i odbiorze komunikatów i ich interpretacji. Ta wiedza również przyda się i w tym kursie, dlatego zachęcam do zapoznania się z nim w pierwszej kolejności.
Ten kurs jest stworzony na bazie książki Kena Ernsta "Szkolne gry uczniów”. A gry to nic innego jak kontakty interpersonalne między uczniami i nauczycielami. Stworzył on i podał przykłady różnorodnych gier stosowanych zarówno przez uczniów jak i nauczycieli do osiągnięcia swoich celów. A dodatkowo podał przykłady rozwiązań, pozwalające na wyjaśnienie sytuacji. Kurs skupia się na Grach stosowanych przez uczniów.
Gry zostały podzielone przez K. Ernsta na grupy. I w ten sposób również został ułożony ten kurs. Każda z nich została opisana w osobnym rozdziale.
Pierwszy rozdział to "Gry zakłócające spokój. Jaki ruch należy wykonać, gdy gra przeszkadza w prowadzeniu lekcji”. Zostały w nim opisane gry przeszkadzające zarówno uczniom jak i nauczycielowi, a głównym ich celem jest zwrócenie uwagi na siebie (czyli osoby zakłócającej) wszystkich obecnych osób.
Drugi rozdział to "Gry upokarzające. Jak reagować na demonstrowanie przewagi psychologicznej”. W tym rodzaju gier uczniowie poprzez wykorzystanie przewagi psychologicznej wobec nauczycieli, jak i wobec swoich kolegów, próbują egzekwować pewne prawa w miejsce obowiązków i realizować własne cele.
Trzeci rozdział to „Gry kusicielskie. Jak odpowiadać wyrafinowanym graczom”. Te gry to pewnego rodzaju prowokacje, które są bardzo trudne do rozwiązania. I jednocześnie osoba je stosująca musi mieć wprawę i odwagę, co prowadzi ją do osiągnięcia celu – zazwyczaj zdobycia uwagi czy akceptacji.
Każda Gra jest osobno scharakteryzowana i podane są możliwe sposoby jej zatrzymania. Do wielu podane są przykłady. Nazwy Gier podane są za K. Ernstem, a ich opisy zawierają jego zasadnicze spostrzeżenia i poszerzone zostały o uwagi autorki i jej doświadczenia zawodowe.