Wstęp
Dziecięca zabawa nie jest zwykłą igraszką. Jest ona pełną sensu i znaczeń. Zabawa jest największym osiągnięcie dzieciństwa, ponieważ tylko ona stanowi swobodną ekspresję tego, co kryje się w duszy dziecka.
F. Frobel
Zabawa jest naturalną potrzebą każdego dziecka, to najbardziej dominująca jego aktywność, którą można zdefiniować jako samodzielną, spontaniczną działalność, będącą źródłem radości. Analizując literaturę przedmiotu można zauważyć, że dziecko już na etapie życia płodowego podejmuje pewne aktywności przypominające zabawę, a tym samym ułatwiające rozwój i funkcjonowanie.
Właśnie w tym okresie możemy dostrzec jaki zabawa ma wpływ na życie dziecka. Podczas zabawy zostają zaspokojone różnorodne potrzeby np.: ruchu, poznawcze czy twórcze. Zabawa powoduje, że każdy obszar rozwoju dziecka jest poddawany stymulacji, ponieważ oddziaływuje ona wszystkie zmysły. Jeśli zauważymy, że dziecko nie jest chętne do podejmowania zabawowej aktywności powinniśmy poszukać przyczyn, gdyż jest to zachowanie obiegające od prawidłowych norm rozwojowych.
Zabawa może być podejmowana w następujących formach: swobodna aktywność, odgrywanie ról, śpiewanie, taniec, rysowanie, muzykowanie, granie w gry planszowe, układanie puzzli, zabawa lalkami, samochodami, klockami, gry słowne i logiczne, itp. W trakcie zabawy dziecko przeżywa radość, dzięki czemu czuje się zrelaksowane, bezpieczne i odprężone. Zabawy zmieniają się w zależności od wieku dziecka, jego możliwości oraz potrzeb. Badacze problemu zauważyli jej korzystny wpływ i postanowili wykorzystać jej walory w terapii podejmowanych w następujących dziedzinach, obszarach edukacji psychoterapia, terapia pedagogiczna, socjoterapia, rewalidacja, logopedia itp.
Materiał szkoleniowy, który Państwu przekazuję omawia następujące obszary tematyczne:
- Aktywność zabawowa dziecka,
- Wpływ zabawy na rozwój i funkcjonowanie dziecka,
- Organizacja procesu i przestrzeni terapeutycznej
- Praktyczne propozycje zabaw i zabawek